Het gebruik van vragen in de medische interactie

Reus, Michèlle (2014) Het gebruik van vragen in de medische interactie. thesis, Other studies (UMCG).

Text Scriptie_MReus_UMCG_sjabloon.pdf Download (1MB)

Abstract

Inleiding In deze scriptie is onderzoek gedaan naar de verschillende vraag vormen die specialisten op de afdeling orthopedie gebruiken. Een vraag kan verschillende vormen hebben en heeft hierdoor verschillende consequenties voor de antwoordmogelijkheden van de patiënt. Een polaire (ja/nee) vraag geeft beperkte antwoordmogelijkheden voor de patiënt, terwijl een open vraag de patiënten de gelegenheid geeft hun eigen antwoorden te formuleren. Dit laatste punt komt ten goede aan de participatie van de patiënt en zorgt er ook voor dat de arts de benodigde informatie krijgt om een zorgvuldige diagnose te kunnen stellen. Gesloten vragen zijn daarentegen een goede manier om snel gerichte informatie te achterhalen. Er is in deze scriptie gekeken of het gebruik tussen ervaren specialisten en specialisten in opleiding van elkaar verschilt. Methode Er is eerst een kwantitatieve analyse uitgevoerd om te achterhalen hoe vaak een bepaalde vraagvorm door een ervaren danwel onervaren specialist wordt gebruikt. Vervolgens is een kwalitatieve analyse uitgevoerd naar de opvallende uitkomsten van de kwantitatieve analyse. Resultaten De meest opvallende resultaten waren het grote verschil in gebruik van tags (23% verschil) en fragmentarische vragen (10% verschil) tussen ervaren en onervaren specialisten. Tags zijn vragen waar een aanhangsel als he, of niet, of wel, achter is geplakt (U heeft last van uw knie, of niet?). Fragmentarische vragen zijn vragen waarbij het onderwerp en de persoonsvorm zijn weggelaten. Het zijn onvolledige zinnen (Welke kant? Pijn?). Met behulp van de conversatieanalyse zijn deze fenomenen nader bestudeerd. Hieruit bleek dat de fragmentarische vragen vaak als een vervolg vraag worden gebruikt door onervaren specialisten, waarbij zij inspelen op het antwoord van de patiënt. Het gebruik van deze methode duidt erop dat onervaren specialisten wellicht meer informatie nodig hebben van een patiënt om tot een conclusie te kunnen komen. Zij stelden gemiddeld ook 9 vragen meer per consult dan ervaren specialisten. Doordat de ervaren specialisten de ziektescripts al beter beheersen zou het kunnen zijn dat zij al eerder een idee hebben van de diagnose en hiervoor de vervolgvragen niet nodig hebben. Uit de kwalitatieve analyse bleek verder dat ervaren specialisten tags meer gebruiken als een manier om patiënten in het gesprek te laten participeren (in 67,6% van de gevallen). Hiermee geven zij een oriëntatie aan op de patiënt in de vormgeving van de vraag. De onervaren specialisten gebruikten de tag echter om van een bewering een vraag te maken (in 73% van de gevallen). Ze verzoeken hiermee om bevestiging van de informatie door de patiënt. Conclusie Kortom, een combinatie van tags waardoor de patiënt bij het gesprek betrokken wordt en open vragen zou aan te raden zijn. Op die manier wordt er dan zo goed mogelijk rekening gehouden met de belangen van de patiënt.

Item Type:	Thesis (Thesis)
Supervisor name:	Pols, dr. J.
Supervisor name:	Huiskes, dr. M.
Faculty:	Arts
Keywords:	conversatieanalyse, medische interactie, vraagstelling
Date Deposited:	25 Jun 2020 10:57
Last Modified:	25 Jun 2020 10:57
URI:	https://umcg.studenttheses.ub.rug.nl/id/eprint/1760

Actions (login required)

View Item